Τελικά όλοι γνωρίζουμε προς τα που «έγειρε» η «ζυγαριά».

Το πασοκ γνώριζε ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις στις παρελάσεις πολλούς μήνες πριν.
Ήξερε ότι θα ήταν αδύνατον να ελέγξει αποτελεσματικά τις εύλογες πανελλήνιες αντιδράσεις του Ελληνικού Λαού.

Έτσι προτίμησε να κάνει κάτι άλλο.
Να αναβαθμίσει τον παπούλια με την παρουσία του στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης για να χρησιμοποιηθεί η «ανοχή» του Ελληνικού Λαού στην επερχόμενη παγίδα.
Όμως τα πράγματα στράβωσαν και είχαν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Για να αντιστρέψουν τις εντυπώσεις για τον παπούλια έβαλαν τα παπαγαλάκια των Μ.Μ.Κυβερνοπροπαγάνδας να τον «λιβανίζουν» και να λένε για σεβασμό στον θεσμό του προέδρου.
Η κίνηση να «αποκεφαλιστεί» η ηγεσία του στρατεύματος θα μπορούσε να έχει πολλαπλές κυρίως επικοινωνιακές και δευτερευόντως τακτικές «χρησιμότητες».

Επικοινωνιακή (στο εσωτερικό): μεταφορά «του κέντρους βάρους από τα πραγματικά σχέδια με την καλλιέργεια σύγχισης.
Επικοινωνιακή (στο εξωτερικό): δήθεν εξασφάλισης περί πραξικοπήματος.
Τακτική: Να εξασφαλίσει την νέα πολιτική ηγεσία από τα επερχόμενα βάρβαρα μέτρα.

Τα περι δημοψηφίσματος ήταν μια μπλόφα σε συνεργασία με ξένα και εγχώρια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα για να συγκαλύψει τις πραγματικές προθέσεις του παπανδρέου.

Η γνώση για το δημοψήφισμα οδήγησε τους «γνωρίζοντες» να βγάλουν πολλά λεφτά με τον τζόγο στην ισοτιμία του ευρώ.

Όμως η κατακόρυφη πτώση των ποσοστών του πασοκ δεν θα ήταν τίποτα αν εξακολουθούσε να παραμένει στην κυβέρνηση με τα βάρβαρα μέτρα που έρχονται (μείωση συντάξεων).

Η διάσωση του παπανδρέου θα γινόταν με την αναγγελία του δημοψηφίσματος και τις συνεπαγώμενες αντιδράσεις.

Η καταβολή της 6ης δόσης θα «πάγωνε» και θα χρησιμοποιούνταν σαν εκβιαστικό δίλλημα για την «διεύρυνση» του «μνημονιακού μετώπου» αποτρέποντας την εξαφάνιση του μνημονιακού πασοκ που είναι «σίγουρη νεοταξική δύναμη» με «δοκιμασμένα στελέχη».

Η ενισχυμένη πλειοψηφία της νέας κυβέρνησης θα «νομιμοποιούσε» την απώλεια Εθνικής κυριαρχίας σύμφωνα με διάταξη που προστέθηκε στο Σύνταγμα από προδοτικές δυνάμεις στο παρελθόν.
Όμως εκχώρηση κυριαρχίας δεν γίνεται χωρίς να συμφωνήσει και ο τελευταίος Έλληνας και Ελληνίδα.
Έστω κι ένας να διαφωνήσει τότε δεν υπάρχει παράδοση.

Η «δήθεν» υπονόμευση του παπανδρέου από τα πασοκοστρατιωτάκια, οι «κραυγές» για το δημοψήφισμα, η σχεδιασμένη προσέγγιση στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και η ψήφος εμπιστοσύνης ήταν μέρη ενός σχεδίου για να μην αποκαλυφθούν η πραγματική πρόθεση των στελεχών του πασόκ που ήταν η διάσωση του παπανδρέου και του πασοκ.

Η συμμετοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση ήταν απαίτηση των αμερικανών και των ευρωπαιων.
Η αξιωματική αντιπολίτευση αντιλήφθηκε, έστω και κάπως αργά, πως συμμετοχή στην νέα κυβέρνηση σήμαινε συνενοχή, ραγδαία πτώση των εκλογικών ποσοστών και την διάσωση του πασοκ.
Στη ζυγαριά έμπαιναν από την μια κομματικά οφέλη-εξουσία και από την άλλη οι διεθνείς πιέσεις από ισχυρά «φιλαράκια» του γιώργου παπανδρέου.

Τελικά όλοι γνωρίζουμε προς τα που «έγειρε» η «ζυγαριά».