Ζώντας την απόλυτη παραφροσύνη, τόσο στο εσωτερικό της χώρας, όσο και στο εξωτερικό, διαπιστώνουμε πως ο τόπος στον οποίο ζούμε πνέει τα λοίσθια και οι υπεύθυνοι κάθε άλλο παρά ανταποκρίνονται στις ευθύνες που οικειοθελώς ζήτησαν να επωμισθούν.
Η χώρα, έχοντας περιέλθει σε μία οικονομική αθλιότητα, με αποκλειστική ευθύνη των προηγούμενων και των σημερινών πολιτικών ηγεσιών, ολισθαίνει συνεχώς σε μία κατάσταση που μοιάζει περισσότερο με εφιάλτη που καθημερινά γίνεται χειρότερος. Με τα δικαιώματα των πολιτών να παύονται, σε σημείο που ο όρος δημοκρατία αποτελεί απλό ευφημισμό, οι ινστρούχτορες της σύγχρονης πολιτικής διαπλοκής, όργανα του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης, δείχνουν πως έχουν μηδενικό ενδιαφέρον για όλα εκείνα που του Σύνταγμα τους επιτάσσει.
Η ολοένα αυξανόμενη κοινωνική εξαθλίωση, η αντιμετώπιση των πολιτών ως αριθμών, η ανερυθρίαστη παραδοχή της μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και η απόλυτη παράδοση όλων των νόμων και των θεσμών σε «δάνειες δυνάμεις» (όπως ισχυρίσθηκε ο ίδιος ο πρωθυπουργός), προδίδουν την κατάντια και τα επερχόμενα δεινά τα οποία απειλούν τον κοινωνικό ιστό.
Η ανάγκη χρήματος προκειμένου να εξοφληθούν χρέη της κάκιστης πολιτικής διαχείρισης (και ταυτόχρονα να δημιουργηθούν νέα που υποθηκεύουν την ίδια την χώρα), έχει γίνει ο σκοπός ύπαρξης όλων εκείνων που σαν κοινοί ψεύτες επί σειρά ετών, λειτούργησαν εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, οδηγώντας τη χώρα με μαθηματική ακρίβεια στον σφιχτό εναγκαλισμό των αδηφάγων τοκογλύφων.
Αυτή η ανάγκη χρήματος σήμερα έχει μεταβάλει ολόκληρη τη χώρα και παραμορφώνοντας την φύση και την εν γένει δομή της, την έχει μετατρέψει σε ένα «πρεζόνι» που αναζητά την δόση του, προκειμένου να συνεχίσει να επιζεί μέχρι την επόμενη δόση… Ίσως, όμως, θα πρέπει να σταθούμε στην συμπεριφορά που έχει ο απλός ναρκομανής προκειμένου να εξασφαλίσει την δόση του. Και, δυστυχώς, είναι συμπεριφορά άθλία, αυτοκαταστροφική, αφού δεν αφήνει κανένα ίχνος αξιοπρέπειας στον… «ασθενή» (όπως χαρακτηρίζονται οι ασθενείς, αλλά και όπως αρέσκονται οι κυβερνώντες να χαρακτηρίζουν την χώρα σήμερα), ο οποίος δίνει οτιδήποτε του ζητήσουν προκειμένου να πάρει την «δόση» του.
Βλέπετε καμία διαφορά στην συμπεριφορά του σημερινού πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ή του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου, αλλά και σύσσωμης της θλιβερής κυβέρνησης – υπαλλήλων της οικονομικής κατοχής της τρόικα; Προσφέρουν «γη και ύδωρ» για να εξασφαλίσουν την… επόμενη δόση. Βορά στις ορέξεις των διεθνών τραπεζών και γενικότερα οικονομικών συμφερόντων, γίνονται και οι πολίτες της χώρας… Όλα γίνονται θυσία στον βωμό του χρήματος και υπέρ των δανειστών…
Οι κυβερνώντες βέβαια, απειλούν, τρομοκρατούν, ενίοτε δεν διστάζουν να παραδίδουν μαθήματα ηθικής, θυμίζοντας την θεατρική ατάκα της πόρνης «το έκανα για το παιδί μου…»!!! Ο λαός τρομαγμένος αλλά ταυτόχρονα και θυμωμένος καλείται να καταβάλει τεράστια ποσά στους τοκογλύφους, χωρίς να γνωρίζει καν ποιοι και γιατί δημιούργησαν το χρέος, ποιο ακριβώς είναι το ύψος του χρέους, γιατί δεν υπάρχουν και άλλες λύσεις πέρα από την προτεινόμενη…
Τα πρεζόνια της εξουσίας έχουν κατορθώσει να μεταβάλουν ένα ολόκληρο κράτος σε πρεζόνι που γίνεται πορνίδιο για να ικανοποιήσει τις ανάγκες των… νταβάδων του. Ένα ολόκληρο κράτος ποδηγετείτε από αυτούς που το έχουν κλέψει, κι ενώ παραμένουν ατιμώρητοι διαφημίζουν την ικανότητά τους να επιφέρουν την κάθαρση…! Για να μπορέσουν να ξαναπουλήσουν την «πραμάτεια» τους στους διεθνείς οικονομικούς τρομοκράτες, για να μπορέσουν να ξαναχτίσουν τα «βασίλειά» τους στους υπονόμους της αθλιότητάς τους…
Σκύβω το κεφάλι και μετράω τις μέρες, τα χρόνια τις ζωές που κατασπαταλήθηκαν από τους επιτήδειους κλέφτες που λοιδορούν τους πραγματικούς ιδιοκτήτες αυτής της χώρας… Σκύβω το κεφάλι μου, ξανά και αρχίζω τώρα να μετράω τις πέτρες… Όχι, εγώ δεν θα γίνω το περιφερόμενο πορνίδιό τους… Όχι, εγώ δεν θα καθίσω άλλο άπραγος να μου βιάζουν την λογική, να μου καταστρέφουν όλα αυτά που με ιδρώτα απέκτησα… Λυπάμαι πολύ, αλλά δεν θα τους κάνω τη χάρη να παρακολουθήσω την καταδίκη μου βουβός κι αμέτοχος… Τα πρεζόνια και οι νταβάδες της οικονομίας θα με βρουν απέναντί τους, για να μπορώ να αντέχω, αύριο, τον ίδιο μου τον εαυτό…
Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου