Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα; Μη ρωτάς για ποιόν χτυπάει η καμπάνα, χτυπάει για εμένα, για εσένα για όλους μας

Σχόλιο που έκανα στο blog ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στην ανάρτηση με τον τίτλο:
Ο Έλληνας πολίτης είναι η "αγελάδα" που "αρμέγουν" όλοι


Ανεξάρτητες φωνές σαν και τη δική σου Κωνσταντίνε, δείχνουν τον "δρόμο" για την ελευθερία
(μην ακους τις κριτικές για κομματικές προτιμήσεις, αυτές είναι εκ του πονηρού).

Το κείμενο είναι εκπληκτικό.

Τέτοια κείμενα αποτελούν "καμπάνες" αφύπνισης για τον σκληρά δοκιμαζόμενο (από την κατοχική κυβέρνηση) και τον μη ορθά ενημερωμένο Ελληνικό λαό.

Μην αναρωτιέσαι για ποιόν/α χτυπάει η καμπάνα.
Χτυπάει για 'σένα.

Η φίμωση και ο περιορισμός του ρυθμού αύξησης (μέσω της λογοκρισίας ή μέσω εκβιαστικών διλημμάτων αυτολογοκρισίας) της φωνής των ανεξάρτητων blogs δε θα περάσει.

Επίσης χαίρομαι που αντιλαμβάνεσαι αυτό που όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν, δηλαδή οτι ο "ευαίσθητος κρίκος" στην αλυσίδα που σήμερα σφιχταγκαλιάζει τη χώρα, είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Η εστίαση της "ακτίνας" και η μη "διασπορά" της οδηγεί σε "τοπικό" πρόβλημα στα "στεγανά του πλοίου" που εκθέτει τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς εξαπάτησης.

Το άρθρο στο οποίο έκανα τον παραπάνω σχολιασμό ακολουθεί παρακάτω:

Ο Έλληνας πολίτης είναι η "αγελάδα" που "αρμέγουν" όλοι

Το τελευταίο διάστημα αρκετοί αναγνώστες μας "κατηγορούν" πως περνάμε "γραμμή" για κάποιο κόμμα. Χωρίς να κάνουμε καμία προσπάθεια να απολογηθούμε, αλλά προκειμένου περισσότερο να διευκρινήσουμε το δικό μας "γίγνεσθαι", θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως ο εχθρός του εχθρού δεν είναι φίλος.
Δεν βρίζουμε μέσα από το ιστολόγιο, αλλά επιχειρηματολογούμε απέναντι σε ένα θλιβερό καθεστώς, το οποίο οδηγεί συστηματικά και βάσει σχεδίου στην πλήρη υποδούλωση της χώρας.
Αυτό για εμάς, είναι ένα πολιτικό γεγονός που κατατείνει να παύσει την ίδια την πολιτική.
Είμαστε, δε, βέβαιοι, πως οι κινούντες τα νήματα ετοιμάζουν την διάδοχη κατάσταση, η οποία θα εμφανιστεί σε πιό ήπια μορφή...
Πρώτον: υπάρχει χάσμα ανάμεσα στις προεκλογικές δεσμεύσεις και στα πραττόμενα;
Υπάρχει.
Ήξερε ο Γιώργος Παπανδρέου την αλήθεια.
Την ήξερε.
Άρα είναι εξουσιομανής και κοινός (πολιτικός) απατεώνας.
Δεύτερον: Απειλούσε με πιστόλια λες και είναι πιστολάς του Φαρ Ουέστ αντί για Πρωθυπουργός; Απειλούσε.
Υπέστη τις συνέπεις;
Όχι τις μετακύλισε στον ελληνικό λαό.
Αν κάποια άτομα νιώθουν ενοχές γιατί όλα αυτά τα χρόνια ήταν στα πράγματα και τώρα τους πέφτει βαριά η ευθύνη και θέλουν να τη μοιραστούν, αυτό δεν αφορά την συντριπτική πλειοψηφεία του ελληνικού Λαού. Αφορά ένα 35% που αποτελεί τον σκληρό πυρήνα των δύο μεγάλων κομμάτων (ιδίως του ΠΑΣΟΚ) και βεβαίως του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι όλοι διορισμένοι στο Δημόσιο.
Ο πολιτικός κρίνεται από αυτά που λέει και αυτά που πράττει και από την συνέπειά του.
Τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις.
Ο ένας κορόιδευε με πλαστά στατιστικά στοιχεία την Ευρώπη και ο άλλος κοροϊδεύει τους Έλληνες πολίτες και τον συγχαίρουν οι Ευρωπαίοι και οι αμερικανοί χαρακτηρίζοντάς τον σαν τον δικό τους άνθρωπο που έχει υλοποιήσει όσα τους υποσχέθηκε.
Κι ενώ οι δύο κορόιδευαν, τα υπόλοιπα κόμματα παρακολουθούσαν (πάντα) παίζοντας τον ρόλο της βαλβίδας εκτόνωσης της λαϊκής οργής. Εκτόνωση όμως με δόσεις και με ωράριο... για να μην χαθεί το "μέτρο" που έχουν επιβάλλει άνωθεν και υπάρξουν φόβοι ανατροπής της βολικής (για εκείνους που κινούν τα νήματα και που βρίσκνται εκτός Ελλάδας) πολιτικής σκηνής.
Ο εκτρωματικός ανύπαρκτος συνδικαλισμός, οι καλοβολεμένοι (πάντα) δημόσιοι υπάλληλοι, οι έχοντες και κατέχοντες που πλουτίζουν ακόμη περισσότερο σήμερα από ποτέ άλλοτε, τα παπαγαλάκια και οι εκδότες των ΜΜΕ, σχηματίζουν ένα σκηνικό προμελετημένης καταβαράθρωσης μίας κοινωνίας, και της πολυεπίπεδης άλωσης μίας χώρας η οποία γίνεται πεδίο πειραματισμών του "τέταρτου δρόμου" που διάλεξε ο "κοσμοπολίτης" πρωθυπουργός των extreme spor...
Απέναντι σε μία θλιβερή έως δοτή κυβερνητική πολιτική δεν υπάρχει σήμερα ούτε αντιπολίτευση, αλλά δυστυχώς δεν μπορεί να εκφραστεί (επαρκώς) ούτε και η λαϊκή βούληση.
Ο λαός έχει καταστεί "αγελάδα προς άρμεγμα" από οποιονδήποτε το επιθυμήσει.
Και αυτό γίνεται ανεμπόδιστα από τους κυβερνώντες και τους υπαλλήλους τους, αλλά και από τους "δανειστές", την τρόικα και το ΔΝΤ... "Πεδίο οικονομικής δόξης" λαμπρό για όλους, εκτός από τους πολίτες της χώρας, οι οποίοι σαν υπνωτισμένοι περιμένουν... τις εξελίξεις, απολαμβάνοντας στο μεσοδιάστημα τα μπανάκια του καλοκαιριού!!!
Σε αυτούς, εμείς αντιπαρατιθέμεθα.
Μόνο που όλοι μαζί απαρτίζουν ένα δάσος.
Και η ταπεινή μας άποψη είναι πως από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή της "αντιπαράθεσής" μας. Πρέπει να ξεκινήσουμε από κάποιο δέντρο.
Χθες ήταν ο Καραμανλής και οι θλιβεροί υπουργοί του.
Σήμερα είναι το ΔΝΤ με τους υπαλλήλους του (κυβέρνηση Παπανδρέου και οι πολιτικώς ανεπαρκείς υπουργοί του, που παίζουν τον ρόλο ενός περιοδεύοντα θιάσου).
Αύριο, μπορεί να είναι ο Σαμαράς ή κάποιος άλλος... και δυστυχώς, δεν έχει εμφανιστεί μέχρι στιγμής η προσωπικότητα εκείνη που θα τολμήσει να ξεμπροστιάσει το προμελετημένο έγκλημα που γίνεται εις βάρος του Ελληνισμού.
Σε όλους αυτούς, λοιπόν, που μας κατηγορούν γιατί τα βάζουμε "μόνο" με τον Παπανδρέου, απαντούμε πως αυτή τη στιγμή ο κίνδυνος για τη χώρα είναι οι πολιτικές που εφαρμόζει ο Γιώργος στον χρόνο που διαθέτει (ο χρόνος αυτός υπολογίζεται στο μεσοδιάστημα που υπάρχει ανάμεσα σε δύο κύματα -στις μόνιμες διακοπές που κάνει- ή κατά τη διάρκεια του ύπνου του).
Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο "ευαίσθητος κρίκος" στην αλυσίδα που σήμερα σφιχταγκαλιάζει τη χώρα, είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Όποιος έχει άλλη άποψη, ας την εφαρμόσει, αλλά επιτέλους, ας κάνει μία αρχή... και ας σεβαστεί το ότι η "μάχη" δεν γίνεται να γίνει κάτω από κάποιον στρατηγό, επειδή απλά αυτός δεν υπάρχει... Είμαστε αναγκασμένοι να αντιπαρατεθούμε (πολιτικά πάντα) με την θλιβερή κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου.
Και αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε, παρά μέσα από τακτικές "ανταρτοπολέμου", χωρίς βασικό κορμό επίθεσης, χωρίς -δυστυχώς- στρατηγικό σχέδιο... Ο καθένας από εμάς γνωρίζει πως βρισκόμαστε στο τελευταίο(;) στάδιο αντίστασης.
Είτε, λοιπόν, θα αντισταθούμε (έστω και κατά μόνας) είτε θα παραδοθούμε στις "ορέξεις" κάποιου "στρατηγού", ο οποίος μπορεί (πιθανότατα) να αποτελεί και μέρος του πολιτικού συστήματος που αυτή τη στιγμή μεταλάσσεται σε καθεστώς.
Όποιος θέλει, τολμά.
Όποιος δεν θέλει παρακολουθεί και ενίοτε κριτικάρει, προτάσσοντας όμως -πρώτα από όλα- την λογική...
Είναι δυνατόν να το κάνουμε αυτό;
Αν όχι, ε, τότε ας πάμε στις παραλίες να κάνουμε το μπανάκι μας και όταν επιστρέψουμε να δώσουμε παράταση στους εξολοθρευτές μας, επειδή θα μας ανακοινωθεί κάποιος ανασχηματισμός...
Καλό είναι να θυμόμαστε πως η προπαγάνδα είναι για τα καθεστώτα δίκοπο μαχαίρι.
Σε μικρές δόσεις νανουρίζει τα πρόβατα.
Σε υπερβολικές δόσεις αντίθετα λειτουργεί σαν καμπανάκι εγρήγορσης στο μυαλό του δέκτη.
Στην υπερβολική προπαγάνδα ο δεκτης αρχίζει να αντιδρά και να ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ.
Μόλις σκεφθεί το νερό έχει μπεί πλέον στο αυλάκι της συνειδητοποίησης.
Κάπως έτσι κατόρθωσε το διαδίκτυο να πάρει κεφάλι από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης.
Και, δυστυχώς, σήμερα "κάποιοι" κατηγορούν το διαδίκτυο... Ας σκεφτούμε το γιατί...
 
Κωνσταντίνος



Άλλα δύο πρόσφατα ενδιαφέροντα άρθρα για τα τις μεθοδεύσεις-ενέργειες εναντίον των bloggers ακολουθούν παρακάτω:

πληρώστε και σκάστε!…

 Είμαστε bloggers. Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι…(αναδημοσίευση)
Είμαστε bloggers. Δεν θέλουμε να γίνουμε δημοσιογράφοι…(πηγή)