Παγίδα θανάτου από εκπαιδευμένους στρατιώτες-δολοφόνους
πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
Αν και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα γύρω από την ενέδρα θανάτου των αγνώστων κατά των αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας, ίσως θα έπρεπε να τολμήσουμε μία προσέγγιση στο τι συνέβη και στα εγκληματικά λάθη που έγιναν πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά την στρατιωτικού τύπου επιχείρηση κατά της Ελληνικής Αστυνομίας.
Τα στάδια, όπως αναφέρθηκαν είναι τρία. Το πρώτο και πολύ κρίσιμο στάδιο είναι αυτό που έχει να κάνει με τα όσα έγιναν ή μάλλον δεν έγιναν, ώστε να αποφευχθεί το γεγονός που ανάγκασε τον έντιμο άνθρωπο, ικανότατο αξιωματικό και υπαρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Γιάννη Ραχωβίτσα να υποβάλει την παραίτησή του. Και το τεράστιο λάθος ήταν το σκοτάδι που υπήρξε στον τομέα των πληροφοριών σχετικά με την ύπαρξη ομάδας (ακόμη και ληστών), η οποία είχε στη διάθεσή της όπλα στρατιωτικού τύπου, αλλά είχε και άρτια γνώση χειρισμού στρατιωτικού οπλισμού, με μέλη ικανότατα και αποτελεσματικότατα στην στόχευσή τους…
Οι υπηρεσίες ασφάλειας τόσο της Γ.Α.Δ.Α. όσο και της ΕΥΠ έχουν τεράστιο μέρισμα ευθύνης, αφού δεν γνώριζαν πως στην πρωτεύουσα της Ελλάδας υπάρχει ομάδα εγκληματιών που διαθέτει προσόντα στρατιωτικής ομάδας ειδικών επιχειρήσεων. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορέσουν να συλλέξουν πληροφορίες από κανέναν πληροφοριοδότη σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής. Εκτός και αν υπήρξαν πληροφορίες, αλλά υπήρξε λανθασμένη αξιολόγησή τους.
Ο τομέας συλλογής, αξιολόγησης και προώθησης των πληροφοριών, είναι ο πλέον ζωτικός τομέας στον χώρο της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας. Γιατί, άραγε, η Αστυνομία έφτασε να επιχειρεί κατά αγνώστου και επικινδυνότατου στόχου; Ή μήπως κάποια υψηλά ιστάμενα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. γνώριζαν πως η ομάδα ΔΙΑΣ το βράδυ της Τρίτης είχε ξεκινήσει ένα κυνηγητό με τον θάνατο; Όπως και να συνέβη, η μηδενική ροή πληροφοριών προς την ομάδα καταδίωξης, ήταν και το λάθος (ή η έλλειψη) που σκότωσε τους δύο αστυνομικούς.
Το δεύτερο στάδιο που πρέπει να ελεγχθεί, είναι το επιχειρησιακό κομμάτι του δολοφονικού κυνηγιού που έγινε στο κέντρο της Αθήνας. Γιατί, άραγε, δεν υπήρξε ομάδα υποστήριξης – ενίσχυσης της κύριας ομάδας καταδίωξης; Από πότε η Ελληνική Αστυνομία στέλνει άνδρες της χωρίς επιπλέον υποστήριξη για κάθε ενδεχόμενο; Στην αστυνομική εκπαίδευση γίνεται ή όχι αυστηρός λόγος για ομαδική συνεργασία κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων, ιδιαίτερα εκείνων που χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνες;
Το τρίτο επιχειρησιακό στάδιο, αυτό της διαφυγής των εγκληματιών – δολοφόνων των αστυνομικών, αποτελεί και τον –κυριολεκτικά- κόλαφο για την ΕΛ.ΑΣ., αφού αποδείχτηκε ανίκανη να κινηθεί με στρατηγικό σχέδιο έτσι ώστε να δημιουργήσει έναν αδιαπέραστο κλοιό, ο οποίος λειτουργώντας ως «θηλιά» θα έκλεινε παγιδεύοντας τους δράστες και θα οδηγούσε στην σύλληψή τους…! Το σημείο αυτό αποτελεί πλήρη επιχειρησιακή αποτυχία της ΓΑΔΑ, της οποίας οι υπεύθυνοι αξιωματικοί θα έπρεπε να παυθούν άμεσα αφού είναι άκρως επικίνδυνοι για την ασφάλεια των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ. που συμμετέχουν σε επιχειρήσεις.
Επαγγελματίες ειδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων οι εκτελεστές
Δεν ήταν όμως μόνο τα τραγικά λάθη, οι ελλείψεις και η επιχειρησιακή ανικανότητα που προηγήθηκαν του μακελειού στο κέντρο της Αθήνας. Η καταδίωξη, όπως αυτή εξελίχθηκε, θα μπορούσε να παραλληλισθεί με την πορεία ενός αυτοκινήτου που στρίβοντας σε ένα στενό συναντά απότομα μπροστά του ένα βαρύ φορτηγό. Η σύγκρουση είναι σίγουρη, πόσο δεν μάλλον εάν το φορτηγό έχει πάρει ήδη «φορά» σύγκρουσης…!
Τι συνέβη όταν οι άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. καταδιώκοντας το τζιπ έστριψαν στο στενό του θανάτου; Αιφνιδιάστηκαν πλήρως. Κι αυτό, επειδή μπροστά τους συνάντησαν το καταδιωκόμενο όχημα να βρίσκεται κάθετα σταματημένο στη μέση του δρόμου, κλείνοντάς τους οποιαδήποτε δίοδο διαφυγής σε περίπτωση που θα προσπαθούσαν να κινηθούν προς τη μεριά του.
Αυτό ακριβώς δίνει και το πρώτο στοιχείο του «χαρακτήρα» των δολοφόνων. Ενώ τους καταδίωκαν, είχαν την «ψυχραιμία» να σταματήσουν σε ένα στενό, να τοποθετήσουν άμεσα το όχημά τους κάθετα στον δρόμο και να πάρουν θέσεις καλυπτόμενοι πίσω από αυτό. Η χρονική διαφορά (όπως αναφέρθηκε) των 4-5 δευτερολέπτων, δημιουργεί εύλογες απορίες για τον ταχύτατο συντονισμό, αλλά και για τον σχεδόν χρόνο απόφασης να «χτυπηθούν» με τους αστυνομικούς διώκτες τους. Ποιος, άραγε, μπορεί καταδιωκόμενος να αποφασίσει να σταματήσει το όχημά του, να το τοποθετήσει κάθετα στο δρόμο και να πάρει θέση για να πυροβολήσει εκείνους που τον καταδιώκουν, μέσα σε έναν χρόνο 4-5 δευτερολέπτων; Μάλλον κανείς φυσιολογικός άνθρωπος. Ή κάποιος που εκπαιδεύτηκε σκληρά για να κάνει χωρίς λάθος τη συγκεκριμένη κίνηση.
Η αποτελεσματικότητα των βολών από το Καλάσνικοφ, δείχνει τεράστια ικανότητα και εμπειρία από τον χειριστή του. Επίσης, μη παραβλέποντας τα χτυπήματα από το πιστόλι, παρατηρούμε επίσης σκοπευτική δεινότητα, που όμως δεν μετατράπηκε σε δολοφονική λόγω των αλεξίσφαιρων γιλέκων των ανδρών της ΔΙ.ΑΣ. Ο αριθμός από τους κάλυκες (βρέθηκαν 100) προδίδει επίσης πως οι στοχεύσεις των δολοφόνων ήταν απόλυτες, αφού πυροβολούσαν κατά οκτώ (8) αστυνομικών, καταφέρνοντας να τους καθηλώσουν.
Και όμως, πέρα από την στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση (που είναι πασιφανής στους γνωρίζοντες) των καταδιωκόμενων δολοφόνων, εντύπωση προκαλεί πως επιχείρησαν να διαφύγουν με το αυτοκίνητο και όταν διαπίστωσαν πως αυτό δεν ήταν δυνατό, τότε αποχώρησαν ταχύτατα από την περιοχή της σύγκρουσης. Πώς άραγε κατέστη κάτι τέτοιο δυνατό, αφού ήταν αδύνατο να διαφύγουν πεζοί, τότε μόνο η περίπτωση δεύτερου αυτοκινήτου – οχήματος διαφυγής μπορεί να το δικαιολογήσει…!
Όμως, αφού υπήρξε και όχημα διαφυγής, τότε εύκολα συμπεραίνουμε πως το όχημα και οι επιβαίνοντες σε αυτό, ήταν κοντά και παρακολουθούσαν την μάχη μεταξύ των αστυνομικών και των καταδιωκόμενων εγκληματιών – δολοφόνων. Η υποστήριξη αυτή, αλλάζει αυτόματα όλο το «σκηνικό» και το μεταβάλει σε ένα ξεκάθαρο σημείο ενέδρας, όπου είχαν προαποφασίσει οι δολοφόνοι να χτυπήσουν τους αστυνομικούς. Ενέδρα, υποστηριζόμενη με όχημα αλλά και με επιπλέον «προσωπικό», σε περίπτωση που χρειαζόταν. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, δεν κυνηγούσαν οι άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. το κλεμμένο τζιπ, αλλά οι επιβαίνοντες στο τζιπ είχαν από ώρα ξεκινήσει το κυνήγι για την ανεύρεση και εξόντωση «αστυνομικής λείας»…
Επίσης, το ότι οι δολοφόνοι άφησαν τα όπλα που χρησιμοποίησαν και διέφυγαν, αποκαλύπτει την τεράστια ψυχραιμία τους, αφού έτσι «δήλωναν» πως δεν έχουν σκοπό να τα ξαναχρησιμοποιήσουν, αλλά και δεν τα χρειάζονταν για να μπορέσουν να ξεφύγουν. Κι αυτό, ενώ ακόμη δεν είχαν διαφύγει με το όχημα που τους περίμενε και που φρόντισε να τους εξαφανίσει κυριολεκτικά. Ακόμη και η διαφυγή, είναι ένα σημείο πολύ σοβαρό, που υποδηλώνει -πέρα από την στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση- τον πολύ καλό σχεδιασμό που προϋπήρξε…
Από όλα αυτά συμπεραίνουμε πως οι δολοφόνοι είχαν σχεδιάσει την επιχείρηση και κατάφεραν να παρασύρουν τους αστυνομικούς σε μία παγίδα θανάτου. Έτσι απλά. Και ο άριστος σχεδιασμός τους (πέρα από τις ικανότητές τους) αποδείχθηκε στην διαφυγή τους, η οποία ήταν σαν να άνοιξε (κυριολεκτικά) η γη και να τους κατάπιε… Και ο σχεδιασμός αυτός αποδεικνύει πως οι μετέχοντες του σχεδίου, ήταν γνώστες τακτικών σε μάχες πόλεων, καθώς και σε τακτικές αιφνιδιασμού αντιπάλων. Οι άνθρωποι που σκότωσαν τους αστυνομικούς, δεν ήταν καθόλου απλοί. Είναι βέβαιο πως ήταν άριστα εκπαιδευμένοι, γνώστες του «αντικειμένου», εμπειρότατοι σε μάχες πόλεων και ικανότατοι στην εκτέλεση στρατιωτικών επιχειρησιακών χρονοδιαγραμμάτων.
Μετά από όλα αυτά, και αφού έχει ξεκαθαριστεί πως πρόκειται για στρατιωτικού τύπου επιχείρηση, που εκτελέσθηκε άψογα (με κινηματογραφικό τρόπο), καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως δυστυχώς μέσα στην Αθήνα κάποιοι ετοιμάζουν κάτι πολύ άσχημο. Για κάποιον λόγο θέλησαν να τραβήξουν τα βλέμματα, αλλά είναι βέβαιο πως κάτι έχει αρχίσει. Ίσως, δε, αυτό το «κάτι» να έχει σχέση με προσπάθεια δημιουργίας έντονης «νευρικότητας» από την πλευρά της Αστυνομίας, που κάποιοι θέλουν να παγιδέψουν σε κάτι πολύ μεγάλο.
Το επόμενο διάστημα θα φανερώσει την σκοπιμότητα του δολοφονικού χτυπήματος και θα αποτελέσει μεγάλη έκπληξη εάν δεν εμφανιστεί κάποια «τρομοκρατική ομάδα» για να αναλάβει την «ευθύνη»…
Κωνσταντίνος
Αν και ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί η έρευνα γύρω από την ενέδρα θανάτου των αγνώστων κατά των αστυνομικών στο κέντρο της Αθήνας, ίσως θα έπρεπε να τολμήσουμε μία προσέγγιση στο τι συνέβη και στα εγκληματικά λάθη που έγιναν πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά την στρατιωτικού τύπου επιχείρηση κατά της Ελληνικής Αστυνομίας.
Τα στάδια, όπως αναφέρθηκαν είναι τρία. Το πρώτο και πολύ κρίσιμο στάδιο είναι αυτό που έχει να κάνει με τα όσα έγιναν ή μάλλον δεν έγιναν, ώστε να αποφευχθεί το γεγονός που ανάγκασε τον έντιμο άνθρωπο, ικανότατο αξιωματικό και υπαρχηγό της ΕΛ.ΑΣ. Γιάννη Ραχωβίτσα να υποβάλει την παραίτησή του. Και το τεράστιο λάθος ήταν το σκοτάδι που υπήρξε στον τομέα των πληροφοριών σχετικά με την ύπαρξη ομάδας (ακόμη και ληστών), η οποία είχε στη διάθεσή της όπλα στρατιωτικού τύπου, αλλά είχε και άρτια γνώση χειρισμού στρατιωτικού οπλισμού, με μέλη ικανότατα και αποτελεσματικότατα στην στόχευσή τους…
Οι υπηρεσίες ασφάλειας τόσο της Γ.Α.Δ.Α. όσο και της ΕΥΠ έχουν τεράστιο μέρισμα ευθύνης, αφού δεν γνώριζαν πως στην πρωτεύουσα της Ελλάδας υπάρχει ομάδα εγκληματιών που διαθέτει προσόντα στρατιωτικής ομάδας ειδικών επιχειρήσεων. Δεν είναι δυνατόν να μην μπορέσουν να συλλέξουν πληροφορίες από κανέναν πληροφοριοδότη σε ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αττικής. Εκτός και αν υπήρξαν πληροφορίες, αλλά υπήρξε λανθασμένη αξιολόγησή τους.
Ο τομέας συλλογής, αξιολόγησης και προώθησης των πληροφοριών, είναι ο πλέον ζωτικός τομέας στον χώρο της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας. Γιατί, άραγε, η Αστυνομία έφτασε να επιχειρεί κατά αγνώστου και επικινδυνότατου στόχου; Ή μήπως κάποια υψηλά ιστάμενα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ. γνώριζαν πως η ομάδα ΔΙΑΣ το βράδυ της Τρίτης είχε ξεκινήσει ένα κυνηγητό με τον θάνατο; Όπως και να συνέβη, η μηδενική ροή πληροφοριών προς την ομάδα καταδίωξης, ήταν και το λάθος (ή η έλλειψη) που σκότωσε τους δύο αστυνομικούς.
Το δεύτερο στάδιο που πρέπει να ελεγχθεί, είναι το επιχειρησιακό κομμάτι του δολοφονικού κυνηγιού που έγινε στο κέντρο της Αθήνας. Γιατί, άραγε, δεν υπήρξε ομάδα υποστήριξης – ενίσχυσης της κύριας ομάδας καταδίωξης; Από πότε η Ελληνική Αστυνομία στέλνει άνδρες της χωρίς επιπλέον υποστήριξη για κάθε ενδεχόμενο; Στην αστυνομική εκπαίδευση γίνεται ή όχι αυστηρός λόγος για ομαδική συνεργασία κατά τη διάρκεια επιχειρήσεων, ιδιαίτερα εκείνων που χαρακτηρίζονται ως επικίνδυνες;
Το τρίτο επιχειρησιακό στάδιο, αυτό της διαφυγής των εγκληματιών – δολοφόνων των αστυνομικών, αποτελεί και τον –κυριολεκτικά- κόλαφο για την ΕΛ.ΑΣ., αφού αποδείχτηκε ανίκανη να κινηθεί με στρατηγικό σχέδιο έτσι ώστε να δημιουργήσει έναν αδιαπέραστο κλοιό, ο οποίος λειτουργώντας ως «θηλιά» θα έκλεινε παγιδεύοντας τους δράστες και θα οδηγούσε στην σύλληψή τους…! Το σημείο αυτό αποτελεί πλήρη επιχειρησιακή αποτυχία της ΓΑΔΑ, της οποίας οι υπεύθυνοι αξιωματικοί θα έπρεπε να παυθούν άμεσα αφού είναι άκρως επικίνδυνοι για την ασφάλεια των ανδρών της ΕΛ.ΑΣ. που συμμετέχουν σε επιχειρήσεις.
Επαγγελματίες ειδικών στρατιωτικών επιχειρήσεων οι εκτελεστές
Δεν ήταν όμως μόνο τα τραγικά λάθη, οι ελλείψεις και η επιχειρησιακή ανικανότητα που προηγήθηκαν του μακελειού στο κέντρο της Αθήνας. Η καταδίωξη, όπως αυτή εξελίχθηκε, θα μπορούσε να παραλληλισθεί με την πορεία ενός αυτοκινήτου που στρίβοντας σε ένα στενό συναντά απότομα μπροστά του ένα βαρύ φορτηγό. Η σύγκρουση είναι σίγουρη, πόσο δεν μάλλον εάν το φορτηγό έχει πάρει ήδη «φορά» σύγκρουσης…!
Τι συνέβη όταν οι άνδρες της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. καταδιώκοντας το τζιπ έστριψαν στο στενό του θανάτου; Αιφνιδιάστηκαν πλήρως. Κι αυτό, επειδή μπροστά τους συνάντησαν το καταδιωκόμενο όχημα να βρίσκεται κάθετα σταματημένο στη μέση του δρόμου, κλείνοντάς τους οποιαδήποτε δίοδο διαφυγής σε περίπτωση που θα προσπαθούσαν να κινηθούν προς τη μεριά του.
Αυτό ακριβώς δίνει και το πρώτο στοιχείο του «χαρακτήρα» των δολοφόνων. Ενώ τους καταδίωκαν, είχαν την «ψυχραιμία» να σταματήσουν σε ένα στενό, να τοποθετήσουν άμεσα το όχημά τους κάθετα στον δρόμο και να πάρουν θέσεις καλυπτόμενοι πίσω από αυτό. Η χρονική διαφορά (όπως αναφέρθηκε) των 4-5 δευτερολέπτων, δημιουργεί εύλογες απορίες για τον ταχύτατο συντονισμό, αλλά και για τον σχεδόν χρόνο απόφασης να «χτυπηθούν» με τους αστυνομικούς διώκτες τους. Ποιος, άραγε, μπορεί καταδιωκόμενος να αποφασίσει να σταματήσει το όχημά του, να το τοποθετήσει κάθετα στο δρόμο και να πάρει θέση για να πυροβολήσει εκείνους που τον καταδιώκουν, μέσα σε έναν χρόνο 4-5 δευτερολέπτων; Μάλλον κανείς φυσιολογικός άνθρωπος. Ή κάποιος που εκπαιδεύτηκε σκληρά για να κάνει χωρίς λάθος τη συγκεκριμένη κίνηση.
Η αποτελεσματικότητα των βολών από το Καλάσνικοφ, δείχνει τεράστια ικανότητα και εμπειρία από τον χειριστή του. Επίσης, μη παραβλέποντας τα χτυπήματα από το πιστόλι, παρατηρούμε επίσης σκοπευτική δεινότητα, που όμως δεν μετατράπηκε σε δολοφονική λόγω των αλεξίσφαιρων γιλέκων των ανδρών της ΔΙ.ΑΣ. Ο αριθμός από τους κάλυκες (βρέθηκαν 100) προδίδει επίσης πως οι στοχεύσεις των δολοφόνων ήταν απόλυτες, αφού πυροβολούσαν κατά οκτώ (8) αστυνομικών, καταφέρνοντας να τους καθηλώσουν.
Και όμως, πέρα από την στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση (που είναι πασιφανής στους γνωρίζοντες) των καταδιωκόμενων δολοφόνων, εντύπωση προκαλεί πως επιχείρησαν να διαφύγουν με το αυτοκίνητο και όταν διαπίστωσαν πως αυτό δεν ήταν δυνατό, τότε αποχώρησαν ταχύτατα από την περιοχή της σύγκρουσης. Πώς άραγε κατέστη κάτι τέτοιο δυνατό, αφού ήταν αδύνατο να διαφύγουν πεζοί, τότε μόνο η περίπτωση δεύτερου αυτοκινήτου – οχήματος διαφυγής μπορεί να το δικαιολογήσει…!
Όμως, αφού υπήρξε και όχημα διαφυγής, τότε εύκολα συμπεραίνουμε πως το όχημα και οι επιβαίνοντες σε αυτό, ήταν κοντά και παρακολουθούσαν την μάχη μεταξύ των αστυνομικών και των καταδιωκόμενων εγκληματιών – δολοφόνων. Η υποστήριξη αυτή, αλλάζει αυτόματα όλο το «σκηνικό» και το μεταβάλει σε ένα ξεκάθαρο σημείο ενέδρας, όπου είχαν προαποφασίσει οι δολοφόνοι να χτυπήσουν τους αστυνομικούς. Ενέδρα, υποστηριζόμενη με όχημα αλλά και με επιπλέον «προσωπικό», σε περίπτωση που χρειαζόταν. Δηλαδή, στην πραγματικότητα, δεν κυνηγούσαν οι άνδρες της ΔΙ.ΑΣ. το κλεμμένο τζιπ, αλλά οι επιβαίνοντες στο τζιπ είχαν από ώρα ξεκινήσει το κυνήγι για την ανεύρεση και εξόντωση «αστυνομικής λείας»…
Επίσης, το ότι οι δολοφόνοι άφησαν τα όπλα που χρησιμοποίησαν και διέφυγαν, αποκαλύπτει την τεράστια ψυχραιμία τους, αφού έτσι «δήλωναν» πως δεν έχουν σκοπό να τα ξαναχρησιμοποιήσουν, αλλά και δεν τα χρειάζονταν για να μπορέσουν να ξεφύγουν. Κι αυτό, ενώ ακόμη δεν είχαν διαφύγει με το όχημα που τους περίμενε και που φρόντισε να τους εξαφανίσει κυριολεκτικά. Ακόμη και η διαφυγή, είναι ένα σημείο πολύ σοβαρό, που υποδηλώνει -πέρα από την στρατιωτικού τύπου εκπαίδευση- τον πολύ καλό σχεδιασμό που προϋπήρξε…
Από όλα αυτά συμπεραίνουμε πως οι δολοφόνοι είχαν σχεδιάσει την επιχείρηση και κατάφεραν να παρασύρουν τους αστυνομικούς σε μία παγίδα θανάτου. Έτσι απλά. Και ο άριστος σχεδιασμός τους (πέρα από τις ικανότητές τους) αποδείχθηκε στην διαφυγή τους, η οποία ήταν σαν να άνοιξε (κυριολεκτικά) η γη και να τους κατάπιε… Και ο σχεδιασμός αυτός αποδεικνύει πως οι μετέχοντες του σχεδίου, ήταν γνώστες τακτικών σε μάχες πόλεων, καθώς και σε τακτικές αιφνιδιασμού αντιπάλων. Οι άνθρωποι που σκότωσαν τους αστυνομικούς, δεν ήταν καθόλου απλοί. Είναι βέβαιο πως ήταν άριστα εκπαιδευμένοι, γνώστες του «αντικειμένου», εμπειρότατοι σε μάχες πόλεων και ικανότατοι στην εκτέλεση στρατιωτικών επιχειρησιακών χρονοδιαγραμμάτων.
Μετά από όλα αυτά, και αφού έχει ξεκαθαριστεί πως πρόκειται για στρατιωτικού τύπου επιχείρηση, που εκτελέσθηκε άψογα (με κινηματογραφικό τρόπο), καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως δυστυχώς μέσα στην Αθήνα κάποιοι ετοιμάζουν κάτι πολύ άσχημο. Για κάποιον λόγο θέλησαν να τραβήξουν τα βλέμματα, αλλά είναι βέβαιο πως κάτι έχει αρχίσει. Ίσως, δε, αυτό το «κάτι» να έχει σχέση με προσπάθεια δημιουργίας έντονης «νευρικότητας» από την πλευρά της Αστυνομίας, που κάποιοι θέλουν να παγιδέψουν σε κάτι πολύ μεγάλο.
Το επόμενο διάστημα θα φανερώσει την σκοπιμότητα του δολοφονικού χτυπήματος και θα αποτελέσει μεγάλη έκπληξη εάν δεν εμφανιστεί κάποια «τρομοκρατική ομάδα» για να αναλάβει την «ευθύνη»…
Κωνσταντίνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου