Η ρουφιανοκάρτα του σκλαβωμένου ανθρώπου

Η δύο κάρτες που προωθεί η κυβέρνηση είναι δύο πάρα πολύ βασικά εργαλεία των κυβερνώντων.
Ο στόχος όμως είναι ο εκφοβισμός, η ανασφάλεια και το αίσθημα ελέγχου της ζωής των ανθρώπων.

Ο εκφοβισμός, η ανασφάλεια και το αίσθημα ελέγχου μέσω της έκθεσης των προσωπικών δεδομένων των πειραματόζωων του Βαλκανικού νότου (όπως μας θεωρούν οι τοκογλύφοι, τα think tanks και οι πολιτικοί που μας έχουν κάτσει στο σβέρκο) συμπληρώνεται από την ρουφιανοκάρτα του σκλαβωμένου ανθρώπου.

Η ρουφιανοκάρτα του σκλαβωμένου ανθρώπου είναι ένα σημαντικό εργαλείο ελέγχου που εφαρμόζεται στα πειραματόζωα του βαλκανικού νότου σύμφωνα με τις επιταγές των αεριτζίδων τοκογλύφων και των think tanks για τον έλεγχο, την καταστολή και την πρόληψη κρίσεων που θα στραφούν εναντίον των κυβερνώντων.

Οι δύο κάρτες (που μάλλον στην πορεία θα γίνει μια με απώτερο στόχο τα εμφυτεύσιμα τσιπάκια) συμπληρώνουν την δημιουργία αισθήματος αδυναμίας αντίδρασης του φτωχοποιημένου Ελληνικού Έθνους ώστε να εκμηδενιστούν οι πιθανότητες ξεσηκωμού του λαού εναντίον του πολιτικού συστήματος ή στην περίπτωση που γίνει ξεσηκωμός θα προσπαθήσει το κράτος να διαλύσει τις αντιδράσεις είτε με την εισχώρηση παρακρατικών στις συγκεντρώσεις (οι οποίοι θα αποσυσπειρώσουν με προβοκάτσιες τα κινήματα) είτε με την βίαιη καταστολή.

Οι ελεγχόμενες αντιδράσεις του λαού σε κρίσιμες καταστάσεις (π.χ. χρεωκοπία) είναι δύσκολη γι΄αυτό προετοιμάζουν “το έδαφος” με όπλα:

α). την εγκληματικότητα,

β). το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό,

γ). την εργασιακή ανασφάλεια,

δ). την περιβαντολογική καταστροφή

ε). τα θέματα υγείας (μεταδοτικοί ή μη βακτήρια & ιοί)

ζ). την κρατική καταστολή και αντιδράσεις από παρακρατικούς μηχανισμούς (ιδεολογικός πόλεμος, και έμπρακτες τακτικές κινήσεις ενάντια στις φωνές αντίστασης)

η). τον ρόλο των φύλων σε συνθήκες όλο και μεγαλύτερης εργασιακής ανασφάλειας (στην οικογένεια και γενικότερα στην κοινωνία)

θ). τον έλεγχο της καθημερινής ζωής (κάμερες, εμφυτεύσιμα τσιπάκια κ.α.)


Ο εκφοβισμός που προωθείται από τα ξεπουλημένα Μ.Μ.Ε., το πολιτικό σύστημα και το παρακράτος συμπληρώνεται από το αίσθημα αδυναμίας μέσω των πειραμάτων συμμόρφωσης και ατομικοποίησης (π.χ. αντικαπνιστικοί νόμοι).
Το αίσθημα αδυναμίας των ανθρώπων ενισχύεται από:

1. την οικονομική εξάρτηση πολλών χωρών από δάνεια που είναι αδύνατον να αποπληρωθούν,

2. τους ελεγχόμενους πολιτικούς των κομμάτων,

3. τις ελεγχόμενες οικονομικές και ενεργειακές κρίσεις,

4. τους στοχευμένους πολέμους στρατών και μυστικών υπηρεσιών

5. την ελεγχόμενη λαθρομετανάστευση που την διακινούν ομάδες εκπαιδευμένες από μυστικές υπηρεσίες,

6. τον μη αμεσοδημοκρατικό (δημοψηφίσματα τακτικά και μη) τρόπο λειτουργίας των κρατών,

7. την πτώση του κοινωνικού επιπέδου (παιδεία, πολιτισμός, ενημέρωση),

8. τα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε.