1) Ο έλεγχος των πολιτικών από τους μεγαλοτραπεζίτες.
Τα χρήματα επιστρέφονται με διάφορους τρόπους (προϊόντα, χρηματιστηριακές κομπίνες, κ.α.) με απώτερο σκοπό να υποθηκεύσουν και να κατάσχουν την ιδιωτική και την κρατική περιουσία.
2) Ποιός κόβει το χρήμα. Το κράτος ή υπερεθνικές τράπεζες; Ποιά είναι η πραγματική ανάπτυξη;
3) Ενδιαφέρονταν οι πολιτικοί της μεταπολίτευσης να κάνουν πραγματική ανάπτυξη;
Οι αεριτζίδες τοκογλύφοι δίνουν "χαρτάκι" για να πάρουν κρατικά ομόλογα ή για να φτάσουν κυβερνήσεις χωρών να τους ξεπουλήσουν τα πάντα.
4) Τα δάνεια που παίρνουμε με το αζημίωτο από το εξωτερικό αποπληρώνουν παλαιότερα δάνεια.
5) Τα κρατικά ομόλογα μετατρέπονται μέσω του "μηχανισμού ξεζουμίσματός μας" σε ενυπόθηκες αξίες.
1) Στην συντριπτική τους πλειοψηφία τα υψηλά χρέη των αδύναμων οικονομικά και στρατιωτικά κρατών είναι τεχνητά δημιουργημένα...
(τεχνητά δημιουργημένα με κομπίνες κυβερνητικών στελεχών όπως: τεράστιες μεταφορές χρημάτων με άμεσο ή έμμεσο τρόπο σε ημέτερους εκδότες, μεγαλοκατασκευαστές και συμβούλους μέσω διαφημίσεων, δανείων, χαριστικών ρυθμίσεων, φόρων,, ασφαλιστικών εισφορών και χρέη, νομιμοφανείς κομπίνες όπως το χρηματιστήριο και τα τοξικά ομόλογα, υπηρεσίες και προϊόντα που χρυσοπληρώνονται π.χ. C4I χωρίς ουσιαστικό αντίκρυσμα, έξοδα από ταξίδια και δεξιώσεις, υποτίμηση ορυκτού πλούτου, ακίνητης περιουσίας και απαξίωση οργανισμών του δημοσίου οι οποίοι πωλούνται για ένα κομμάτι ψωμί π.χ ναυπηγεία Σκαραμαγκά κ.α.)
...από πολιτικούς ανδρείκελα που τοποθετούνται και χρηματοδοτούνται από ισχυρά τραπεζικά, επιχειρηματικά και κρατικά (π.χ. αμερικάνικα) συμφέροντα.
Η ανεξάρτητη οικονομική πολιτική των κρατών δεν αρέσει στους αεριτζίδες τοκογλύφους, επειδή θέλουν να επιβάλλουν δεσμά τα οποία δεν θα υπάρχει δυνατότητα αμφισβήτησής τους.
Γι΄αυτό φροντίζουν να έχουν τον έλεγχο πολιτικών συστημάτων διαφόρων κρατών με σκοπό την προώθηση της διαφθοράς, της κλοπής δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου, την μη ανάπτυξη και οικονομική ενδυνάμωση του κράτους και των πολιτών τους αλλά αντιθέτως την υποδούλωσή τους στο πείραμα της (δια)κυβέρνηση της Ελλάδας-μπανανίας από παγκόσμια μεγαλολαμόγια (εξαγγελία παγκόσμιας διακυβέρνησης).
2) Η δυνατότητα ενός κράτους να κόβει το δικό της νόμισμα δίνει το αίσθημα ανεξαρτησίας στους πολίτες του, επειδή οι πολίτες γνωρίζουν ότι η λειτουργία του νομισματοκοπείου, η εύρρυθμη λειτουργία του πρωτογενούς, του δευτερογενούς και του τριτογενούς τομέα σε συνδιασμό με το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας μπορούν να δώσουν εμπιστοσύνη και κίνηση στην εσωτερική οικονομία.
Η αμερική επιδίωξε την αποσύνδεση της κυκλοφορίας χρήματος από τον κανόνα του χρυσού την δεκαετία του ΄70 μετά από εκβιασμούς που κάνανε οι αμερικάνοι σε διάφορα κράτη για να επιβάλλουν το πετροδολάριο, τις νομισματικές ισοτιμίες που επιθυμούσαν και το παιχνίδι με τις οικονομίες διαφόρων κρατών.
Τα λεφτά (δολάρια κυρίως) μπορούσαν να τυπωθούν σε απίστευτες ποσότητες ενώ ο κίνδυνος του πληθωρισμού και της πτώσης της αξίας του νομίσματος μειόνονταν όσο αυξανόταν η παρεμβατικότητα σε ξένες οικονομίες και σε ξένους πολιτικούς.
Έτσι οι αμερικάνοι έγιναν διεφθαρμένοι.
Γιατί ζούσαν από το κόπο και των ιδρώτα των λαών του κόσμου.
Μας έπιναν το αίμα, μας έδιναν πόλεμο, προωθούσαν πολιτικούς που μπορούσαν να ελέγξουν, απομυζούσαν πλουτοπαραγωγικές χώρες και έδιναν για αντάλλαγμα χαρτάκι.
3) Όμως τα τεράστια ομολογιακά δάνεια με τα υψηλά επιτόκια που έπαιρναν οι Ελληνικές κυβερνήσεις σε συνδιασμό με την μη ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας δίνουν την απάντηση για το αν εδιαφέρονται οι κυβερνήσεις για την πρόοδο και την ανάπτυξη ή για το γενικό ξεπούλημα των πάντων στα παγκόσμια διακυβέρνητικά τραπεζικά, πολιτικά και επιχειρηματικά λαμόγια.
Τα χαρτάκια και οι υποσχέσεις εξόφλησης φτάνουν στο σημείο καμπής όταν οι συνθήκες (κυβέρνηση) είναι η επιθυμητή και τα χρέη και οι τόκοι έχουν γίνει πολύ μεγάλα.
4) Στο επόμενο στάδιο που είναι η μερική αποπληρωμή των αεριτζίδων τοκογλύφων, η περαιτέρω διόγκωση του χρέους, και η μετατροπή των συνεχώς διογκούμενων χρεών σε ενυπόθηκα δάνεια, χρειάζεται η συνδρομή των συνδικάτων, των Μ.Μ.Εξαπάτησης και των πολιτικών για να παίζουν το βρώμικο παιχνίδι της εξαπάτησης, των ενοχών και του φόβου των πολιτών.
Γι΄αυτό είναι τόσο κρίσιμος για τους αεριτζίδες τοκογλύφους ο πολιτικος έλεγχος όσο το δυνατόν περισσότερων κρατών για να προωθήσουν τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης.
5) Η μετατροπή ομολογιακών δανείων σε ενυπόθηκα είναι το μέρος του σχεδίου που έχει μπεί ήδη σε εφαρμογή.
Διάβασα το παρακάτω σχόλιο για την σταδιακή μετατροπή του χρέους της χώρας μας σε ενυπόθηκο στο http://infognomonpolitics.blogspot.com/2010/10/n.html .
Συμφωνώ με το σκεπτικό του παρακάτω σχολιασμού.
Ανώνυμος είπε...Ούτε σε 50 χρόνια θα ξεχρεώσουμε...Επρεπε τον Μάρτιο να είχαμε κάνει αναδιάρθωση του χρέους, στάση πληρωμών και εισαγωγή νέου νομίσματος για μιά νέα αρχή.30 χρόνια καταχρεώνουν την χώρα και τώρα την υποθηκεύουν.Τερατώδες το σχέδιο οικονομικής υποδούλωσης της χώρας μας.
Τί άλλα μας ετοιμάζουν?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου